'Bu ben değil miyim? Belki de değilim. Ama ben o değilim.
Dil düşürmüşüm duymak istediğin yalanlara, aklımda gerçekler dolanıyor ama adını düş koyduğum yalanlarla oyalanıyorum avlunda.
Bu han bu hamam, kapılar ve pencereler bana yalan.
Bu gökyüzü bu bulutlar yalan.
Burası bana benden çok uzakta.“
Konuşturdun beni kendi adınla, şimdi bana adımı soruyorsun
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Son günlerde okuduğum en güzel şiirlerden biri kutluyorum sizi adını düş koyduğunuz yalanlarla....
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta