Adını Çağırır Kalbim Şiiri - Gül Kabacaoğlu

Gecenin en sessiz yerinde adını çağırır kalbim,
Sanki yıldızlar duyup titrer, rüzgar bile susar.
Bir tek sen kalırsın geriye...
Aşkım; kalbimin en aydınlık yerine yazdığım
Gizli bir dua kadar saf.
Ben seni;
Sabaha uyanan bir kuşun kanadındaki umut gibi sevdim;
Karanlık çöktüğünde bile yolu bulduran,
O ilahi ışık gibi doğan.
Gözlerin...
Bir ömrün tamamını saklayabilecek kadar derin,
Dokundu mu bana, içimde bir çocuk
Dünyaya yeniden inanacak kadar güç bulur.
Bil istiyorum Canım;
Sen geldiğinde
Kalbimde kimseden kalmamış bir yer açılır sana,
Ne kırgınlık değer orada, ne geçmişin izleri,
Sen, içimin en diri tarafısın.
Ben seni,
Bir ömrün sessizce büyüyen duası gibi sevdim;
Söylenmemiş bir teşekkür,
Tam kalbimin ortasında duran bir "iyi ki" gibi...
Ve eğer bir gün bütün yollar karışır,
Bütün gölgeler uzarsa,
Ben yine de seni bulurum...
Çünkü sen yüreğimin yönünü bildiği tek yer oldun.