Adını Bilmiyorum Şiiri - Ümit Çakal 2

Adını bilmediğim sıska bir adam
Olsa olsa elli altmış kilogram
Ne kederi var nede kalmış gam
Sinirlenip kendi kendine kesiyor ahkam

Aniden bir telefon benim benim diyor
Sinirlenip çayına bilmem kaç şeker atıyor
Gözleri yerinden çıkarcasına etrafına bakıyor
Efkarlıca çayını yudumlayıp birilerine sataşıyor

Saçları duman beyazı ağzında kalmamış dişi
Ellerini göğsüne çekiyor belli ki yok bir işi
Yan masaya karışıyor yapıyor söyleşi
Her konuşmaya müdahil oluyor sanki bilirkişi