Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
aslında uzun şiirler sıkar sanırdım aksine bu şiiri okuyunca yanıldığımı gördüm sizi kutlamak isterim yürekten başarılar hocam
Yalnız seni, bir tek seni, ancak seni seveceğim
Ve ben sana, bir tek sana, yalnız sana döneceğim
Gözüm sende, gönlüm sende, aklım sende anla artık
Ve ben senden, bir tek senden, kederinden öleceğim
Ve ben senin, yalnız senin, ancak senin olacağım
Sen de benim, bir tek benim, olsan artık sevdiceğim...
Kutluyor ve saygılarımı sunuyorum sayın şair...
Ask sevgi ozlem ,
Beyit beyit süzülmüş ta derinlerden ,
Duyguların raksiydi kalemle belirlenen ,
İcerigi ile,anlatımı ile uzun siir'inizi begeni ile okudum ,
Hem bastan finale hem finalden basa akıcı dupduru inci dizelerinizi ,
Gönülden KUTLARIM Zeynel Hocam,
Sevgilerimle ,
Şen ve esen KALIN ,
JANET
Selam ve Tebriklerimle.
Sevgili saygı değer çok kıymetli Fuat bey kardeşim bu cümlen beni nenden aldı öylesine uzaklara götürdü kü sırma
'Sen bir bela mimarısın, arsasıyım sevdiceğim' bu cümle bence bu upuz şiirin ana fikri bu cümleyi kaleme alan şair kardeşime en içten saygı ve muhabbetlerimi sunuyorum İyi ki varsınız Saygı ve sevgilerimle birlikte en dostnae selamlarımla sizi ve sevdiklerinizi bir anda yerin altını üstüne.bir anda da üstünü altına getiren Yüce Mevlaya emanet ediyorum
Değerli hemşehrim, harika bir yürek çalışması,böyle duygusal bir yüreği dost edindiğim için kendimi şanslı hissediyorum, kişiler sevdikleri ile beraber olurlar.Allah'a emanet olun benim değerli kardeşim.Saygı ve Selamlarımla
bu ne yürek .........coşmuş yüreğiniz ve satırlarınıza parça parça akmışşş sizi gönülden tebrik ediyorum.........
şiirsel anlatımı,içsel âhengi,konunun işlenişiyle ve verilmek istenen mesajın netliğiyle oldukça başarılı bir çalışma olmuş.Tebrik ediyor,saygılarımı sunuyorum +10 puan
Uzun şiirlerden pek haz almazdım.Okurken akıp giden bir şiirdi kutlarım..
Hiç şansım yok aşka dair, sevenleri sevemedim
Seni sevdim, sana dair hiç şansım yok, bilemedim
Başkasıyla görmek seni, ölüm bana bil sevdiğim
Seni gördüm, seni sevdim, çok denedim dönemedim
İşte deli eden aşkım, lütfen anla sevdiceğim...
lk ben yorumlayıp puan vermek istedim.çok güzel bir şiir.Kaleminiz daim olsun...Saygılarımla
Bu şiir ile ilgili 10 tane yorum bulunmakta