Adını Bilmediğim Sen

Her bir günün sabahında bir an önce görmek için
Senden yana bir kelime, bir “günaydın” duymak için
Ve bir ümit vermen için, bir tebessüm almak için
Sabahları koşar adım sana doğru yönelirim.
İşte benim sabahlarım, anla beni sevdiceğim...

Akşamları hüzünlüyüm, biraz sonra gün batacak
Gözlerim o gül yüzüne, son bir defa mı bakacak
Ya dönmesen, ya görmesem, deli gönül ne yapacak
Bu yüzdendir akşamları sabırsız ve çaresizim
İşte benim akşamlarım, lütfen anla sevdiceğim...

Hem gülerim hem ağlarım; bir başkadır gecelerim
Şol cennettir rüyalarım, İrem bağı hayallerim...
Ve seninle oralarda, bahçelerde, saraylarda...
Eleleyiz, gece gündüz hep seninle beraberim...
İşte sanal anılarım, anla lütfen sevdiceğim...

Uyanınca, ayılınca yokluğuna sarılırım
Senden sessizliği dinler, sensizliği kucaklarım
Yokluğunun acı gerçek, varlığının sanal hayat
Olduğunu ayılınca, uyanınca anlıyorum
İşte benim acılarım, yeter artık sevdiceğim...

Benim senli hayallerde, senin bensiz rüyalarda...
Yokluğunun buralarda, varlığının uzaklarda...
Ve ümidin azaltmakta olduğunu anlıyorum...
Kaybettiğim ümidimi arıyorum yarınlarda...
İşte benim gecelerim, lütfen anla sevdiceğim...

İşte böyle sevdiceğim, hayatımın bir gayesi
Gecesiyle gündüzüyle bir günün tüm hikayesi
Ve bir ömrün hikayesi olacak ki dayanamam
Ne olursun bu sevdanın artık bitsin tüm çilesi
İşte sevdam; bir armağan, alır mısın sevdiceğim...

Nisan yağmuru sanırdım, kısa, güzel, biraz serin
Meğer bu aşk dert yumağı, kor bir ateş ki eserin
Bir yanardağ imiş meğer, alev alev... ve bir ömür...
Çok yakıyor bu ateş yar, ben içinde bir esirin
Sen bir bela mimarısın, arsasıyım sevdiceğim

Donatırsam senin için, çiçeklerle yeryüzünü
Ağlatırsam için için, yağmurlarla gökyüzünü
Döşetirsem geçmen için, al güllerle yollarını
Nöbet tutsam ve bir ömür, görür müyüm gül yüzünü?
Seni nasıl sevdiğimi anlar mısın sevdiceğim?

Ne ozanım ne bir şair, ben bir sevda delisiyim
Ne şarkı bu ne bir şiir, sana olan arz-u halim
Sayfaları gül yaprağı, cilt cilt sözlük yazsam eğer
Her kelime aşkım olsa, anlar mısın sevdiceğim
Haydi artık dilekçemi, oku, anla sevdiceğim...

Her sabah bu satırlara, bir bak diye bakınırım
Merak edip “ver bakayım” dersin diye avunurum
Bir gün alıp okusan da “sana yazdım” diyemem ki
Sıkılırım, utanırım ve öfkenden sakınırım
Aşığım ben sırılsıklam, inan bana sevdiceğim

Okuyunca dize dize, sen kendini göreceksin
O an belki öfke ile “başına çal” diyeceksin
Ya da alınmaz üstüne, “güzel olmuş” der geçersin
Bir ihtimal “ben de seni...” deyip bana döneceksin
Nolur deme “başkası var”, ölürüm ben sevdiceğim

Belki de sen okuyunca ağlarsın yar için için
Belki dersin ki içinden: “bu dizeler kimin için”
Merak edeceğin o an, yüzüme bir bakar mısın?
Elbette ki senin için, benden sana, senin için
İşte budur yakan sevdam, anla artık sevdiceğim...

Yalnız seni, bir tek seni, ancak seni seveceğim
Ve ben sana, bir tek sana, yalnız sana döneceğim
Gözüm sende, gönlüm sende, aklım sende anla artık
Ve ben senden, bir tek senden, kederinden öleceğim
Ve ben senin, yalnız senin, ancak senin olacağım
Sen de benim, bir tek benim, olsan artık sevdiceğim...

Hiç şansım yok aşka dair, sevenleri sevemedim
Seni sevdim, sana dair hiç şansım yok, bilemedim
Başkasıyla görmek seni, ölüm bana bil sevdiğim
Seni gördüm, seni sevdim, çok denedim dönemedim
İşte deli eden aşkım, lütfen anla sevdiceğim...

Senden bana bir hatıra aşkın kalsın sevdiceğim
Aşkından da bana kalan çile olsun sevdiceğim
Kimselere açılamam, dertleşemem kimselerle
Sana bile söyleyemem, ayıplarlar sevdiceğim
Sana bir gün kavuşmak mı, ümidim yok sevdiceğim
Ölüm bana daha kolay, elveda ey sevdiceğim...

Acılarla yaşadığım, aşkım ile gömün beni
Bu sır dolu hayatımla, sevdam ile gömün beni
Her kes bilsin, bu tertemiz ve günahsız bir sevdaydı
Günahımla sevabımla, yargınızla gömün beni
Ve arkamdan bir fatiha okuyun siz sevenlerim
Ölüm bana daha kolay üzülmesin sevdiceğim