Adını Bilmediğim Kadına Mektup

Çatırdayan ve yırtılan birşeyler var aşka dair.Yüreğini sevdim senin.Sen ki yüreğinle severdin sevince, gözlerinle.Sen...severdin işte.
Sıkı urganlar hazırlanıyor şimdi boynuma.Ve bıçaklar bileniyor.Mermilerin seri numaraları alınıyor kullanılmadan önce.
Ve benim için binbir ölüm şekli düşünüyormuş celladım.
Bense binbir kez seni düşünüyorum.
Seni yanaklarıma değen bir çiğ tanesi, sigaramın son nefesi ve hiç söylenmemiş bir şarkının ilk mısrası ve hep söylenen bir şarkının son mısrası gibi seni düşünüyorum.
Adını unuttum, bağışla beni.
Ama hep kadınım bildim diyedir bu, kısrağım dediğimden sana.
Bu sonbahar yağmurları da bitecek bir gün kadınım.
Kışın ardından güneşli günler vuracak yüzüne.İçine yaşama sevinci dolacak.
Ve aşık olacaksın birine belki de.Yeniden seveceksin.
Her ayrılık bir ölüm, her ölüm bir başlangıç dememişler mi?
Adını unuttum, bağışla beni...
Ama hep Akdeniz bildim seni, hep Ege, Marmara.
Ve her denize açılışımda teninin kokusuyla buldum yolumu.Gözlerin çoban yıldızımdı, saçların boynuma zincirlediğim uğurum.
Şimdi en uzak yıldızlardan bakıyorsun gözlerime.
Oysa biliyor musun son bakışlarım bunlar? Bunlar son voltalarım sahil boyunca, son sigara bu içtiğim ve bu son...
Adını unuttum, bağışla beni...
Ama hep KADINIM bildim seni.
Adını unuttum bağışla beni...Adını unuttum, bağışla beni...