Onca gelip geçtim de yanından,
Bir defa bile bakmamıştım ardından,
O gün ki karşıdan çağrılman,
Gördümki, ne güzel yaratmış seni yaradan.
Bir seslenişin vardı ki uzaktan,
Tane taneydi çıkan o dudaktan,
Canım demiştin de karşıdan,
Kulağımda çınlıyor hâlâ o hoş sedan,
Alamadım kendimi de, sordum sana,
O ne gözler yarabbi, bakışların var ya,
Meftun oldum inan, hayran kaldım sana,
Yalvarırım, o gözlerle bir daha baksana.
Henüz adını bile bilmiyorum,
Evlimi sin, bekâr mı, soramıyorum,
Ne güzel yaratmış tanrım, diyemiyorum,
Artık, nasıl dururum görmeden, bilemiyorum.
Gösterme, sakla gözlerini ne olur,
Bakmasın, görmesin kimse nazar olur,
Dünyam gözbebeğinde kaybolur,
Lütfen bak, adını bilmediğim, bir kez daha ne olur.
19.9.2010 Pazar 02.04
İbrahim İnceKayıt Tarihi : 19.9.2010 03:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
18.09.2010 Cumartesi günü yapılan koşularda bir arkadaşımla birşeyler yemek için çıktığımız restoranda otururken,daha önceleri göz göze gelmediğim,ama zaman zaman dikkatimi çeken fakat adını bile bilmediğim bir hanımefendi o anda arkadaşları tarafından seslenildiğinde verdiği 'canım' şeklindeki cevabı, öyle bir söyleyişi vardıki,aman tanrım o nasıl bir bir ses tını,nasıl bir diksiyon,çok farklı bir yapıda ve o dünyanın insanı olmadığını haykırıyordu adeta.Bir anda iç dünyamda fırtınalar kopardı ve arkadaşıma dedimki yemek sonrası mutlaka konuşacağım dedim ve dediğimide yaptım.Ancak heyecan ve çarpıntı dan adını bile soramadım.Yarışlar sonrası kimseye adını bile soramadığm bu hanımefendinin içimde kopardığı fırtınanın bir kısmı mısralarıma takılıp kaldılar.Tanrım o gözleri nazarlardan korusun.
TÜM YORUMLAR (2)