Adını anmadım ama sen sandılar

Ben kimseye seni anlatmadım…
Ama ne zaman gözlerim uzaklara dalsa derin derin,
birileri çıkıp “aşık mısın?” yahu dese hep
gülümsedim.
Çünkü senin adını anmadım ama
gülüşüm seni andı…

suskunluğumsa,
seni bağırdı…
içimdeki telaşda
her gece seni yürüdü o karanlık sokaklarda..

Aşkı hiç açık açık yaşamadım gardaş.
Ama gizli gizli çok sevdim be bacı..
Belki bir şiire,
belki bir fotoğrafa saklanarak hemde..

Ama hep senin yanındaydım ha,
bir dua kadar yakında,
bir ses kadar da uzakta…

Aşk…
Adını koyamadığın ama yüreğinde yer açtığın tek misafirdir.
derim ya işte!!

Ben seni ağırladım içimde gülüm.
ne gelen,
nede giden’lerde bilmedi.

Ve işte şimdi,
Bu satırları okuyan herkes,
kendi yarasını sana benzetiyorsa eğer.
Bil ki gülüm,
ben seni hiç kimseye anlatmadım ama;
herkes seni hissetti!!!!RY