Adını Anacağım Şiiri - Ali Gariboğlu

Adını Anacağım

Bayram arifesi gücendirmiştim, bu gidiyordu zoruma.
Gülün kokusunu unuttum, papatya diksinler mezarıma.
Bir avuç topraktı, sevgilinin diyarından kabir toprağıma.
Bedenim çürür giderdi, lakin gönül hala sendeydi ama!

Rabbimden dilek dile, kabrimde yeşermesin çimenler.
Nasıl sevdiğime şahadet edecekler, evliyalar, erenler
Mahşerde haykıracağım, çıkıp açıklamalıydı bilenler.
Taba gözlüm, dile gelir miydi saçlarını okşadığım eller.

Mutlaka haykıracağım, sabrediyorum hele mahşer bir gele.
Dün sadece yağmurdun bugünse kendimi kaptırmıştım sele.
Bensiz mutlu olabileceksen, yolun açık olsun haydi rast gele.
İnan toprak sevinip belki bayram ederdi, güneyden esen yele.

Her yıl arife gecesi ayan olacaktır, mutlaka anılacaktım.
Güllerle, kır çiçekleriyle gülün elleriyle donatılacaktım.
Yaradan belki emir buyurur, kalkıp sana yalvaracaktım.
Erkekler ağlar mıydı, ben senden af dileyip ağlayacaktım!

Ali Garbioğlu
17-11-2005