Adına Sevdâlı Desinler

Be hey kara cahil!
Sonu mu var sandın bu derdin?
Ne mola vermek için,
Ne başka yöne dönmek için,
Ne de geri dönmek için girilir bu yola…
Nefesin tüketenene kadar dümdüz yürümek nedir bilir misin?
Ayakların nasır tutacak.
Bedenin çatlayacak soğuktan.
Ciğerin kavrulacak sıcaktan.
Öleceksin.
Ama ölmeyeceksin işte…
Devam edeceksin.
Yaradan’ın ettirdiği kadar…

Güldüğünü sanacaklar.
Şaşırmayacaksın.
İçini bilmez kimse.
Korkmayacaksın.
Gülmeye devam edeceksin.
Öyle ki,
En mutlu insan olduğun ayyuka çıkacak…
Neşe sende olacak,
Keyif, eğlence sende…
Aldırmayacaksın.
Ne kadar soğuk,
Ne kadar sıcak olursa olsun.

Bununla da kalmayacak.
Dikenler batacak yürüdüğün yolda ayağına.
Kanayacaksın.
Dayanacaksın.
Gözlerine dolan ateş parçası yaşları,
Tebessüme çevirip,
Öyle göstereceksin yüzünü dışarı.
Hançerleyecek yol seni.
Bir yaran, bin olacak.
İnlemelerin,
Kahkaha olarak duyulacak.

Sen yapacaksın bunu.
Yürüyeceksin.
Korkmayacaksın.
Şaşırmayacaksın.
Aldırmayacaksın.
Kanayacaksın.
Dayanacaksın.

Ki, adına sevdalı desinler…