Adına Sevda Demek Şiiri - Alparslan Çola ...

Nil gibi uzun kalıyor bakışlarım yoluna..
Ne çok baktım /ne çok bekledim/uzağını yakın kılmadın hiç!
Şarkı tadındaydı masalında yaşamak senin.
“Nasıl başlanılır bilmem ki/nasıl anlatılır bu sevda
Yüreğim kafesine sığmaz ki/dar gelir şimdi bu dünya”
“El tutmaz göz görmez/………./adına sevda demek yetersiz…”
Nasıl anlatılır offf bilmem ki!
/Sevdan ki bir yakıcı kuştur yüreğimde/
“Bir yeri eskimiş,ağlamaklı figanlarmış,sendeki zaman”
Öylesine..sessiz..İçten içe yaşadığımsın yangın yangın
İçimin ağladığının resmidir bu/gül/üş ardı hüzün! ..
Issızlığımın/ıslaklığımın/dağınıklığımın sebebisin sen
Kaygısız gülüşlere kalasın diye sevdiğim!
Sitemli bir dem halidir böyle acına tutuluşum/avuntuda
Tuzuna sarılabilmek/acına gülebilmek yetkinliklidir yine de.
Duyumsamak seni..vefanın arıyla hatırlamak…teslim etmek hakkını
İç çeke çeke, inadına,bağıra bağıra/senli anların tümünde ömrümün en keyifli şeridinden geçmişim diyebilmek/ bahtiyarlığı bu! ..
Sızıya yürek yatırışım/sen yerimden ıslaklığım/üşümüşlüğüm
Anka’ya öykünüşte uzayan sabır nöbetlerim/hayallerim/düşlerim
İçlenişim en derin yerimden inadına tükenmeyişim/umudunla beslenişim
Sensizliğin darında; anlamlı bir gülüştür!
Nasıl anlatılır bilmem ki offf! /………./adına sevda demek yetersiz…”
İklimin en güzel en yaşanası sunağı/ömrümün gizli adası/kalbim-sevdiğim
Yüreğimin beni (d) övüşüdür /seni el gözüyle görmeyişim
Yokluğun şiirleşirken parmak uçlarımdan/ ellerim üşüdü.
Değen hiç bir el …………..ısıtmadı avuçlarımı.
Seni hep en güzel yerine koyuyorum yaşamın.
Tanığısın sen; “ELLER SENDE BEDEN/GÖRDÜ/BEN EVREN”
/Nasıl anlatılır bilmem ki /……/ adına sevda demek yetersiz../