karabasanlarla uyanıyorum
en derin uykumdan
korkuyorum sanırım, ölümden
eskiden yüreğim titrerdi
şimdi ellerim
ormanda kayboluyorum kabuslarımda
üzüm gözlü bir çocuk kurtarıyor her sefer
sebepsiz gözlerim doluyor olduk olmadık zamanlarda
savaştan çıkmışcasına yaralıyım
bir o kadar perişan
çok oldu istifa edeli aşktan
ne beni sevsinler istiyorum
ne de seni seviyorum demek
arşivledim kendimi
sarhoşluğumun tüm boyutlarında
artık kapım çalınca bile şaşırıyorum
adına ne dersen de yaşıyorum
Tevfik Karınca
Kayıt Tarihi : 22.7.2019 02:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ben de onlara siz buna yaşamak mı diyorsunuz diyorum,
amma velakin sayın ozanım adına dersek diyelim,bir şekilde yaşıyoruz işte...
lutluyorum,bana ne çok şey düşündürdüğünüz için,
kaleminiz hep yaza..
TÜM YORUMLAR (1)