Adına Hınçlar Çıkardığım Bukleli Yarime

Yarimin koynu, griden kadavralarla kaplıdır
Onu, her defasında birini öldürürken görürüm.
Katillikten aldığı doyulmaz lezzeti
Soğuk öksürükler eşliğinde anlatıyor,
Garnizondaki teftiş memuruna

Keskin ve alaycı bir kokusu vardır yarimin
Posterlerden sökülmüş ayak izlerime
Bu koku yayıldığı vakit
Yani benim, ben olmayı en sevdiğim vakit,
Yarim bana telgraflar çeker ve şekerleme verir

Yokuşlardan yuvarlanmak gibi bir şeydir
Yarime dokunurken sezdiğim tuhaflık
Bu işe katışmaz pabucu tersler bile
Çünkü benim yarim, bana kaimdir
Son dakika atılan golün sevincini
Yarime s-övgüler yığarken tattım

Yarim konuşurken, dudağı damlar terime
Bunu fark ettiğimde henüz doğmamıştı
Her gece soyulmayı bekleyen düşlerim
Resimler, alaturka bir hüznün göstergesiydi
Çizmeyi kuraldışıcılık saymam bundan ötürüydü galiba

Yarim sertelirdi bazen bana, bazen utandırırdı beni,
Yarim umut vermezdi,
Koku, şekerleme, resim, telgraflar verirdi.
Ah yarim, ne güzel şey
Sana öpemediklerimi denizlere taşırmak.