Adına Dediğim Güzelliklerimdi

Susacak kadar konuşmuyor artık dilim.
yetmiyor yüreğim sevecek kadar...
Sana benzeyen hiçbir sıradanlık yok,
Seni sanacağım biri yok,
Vakit oldun anı diyeceğim bir şey yok,
Durulmaz saçların ben dokunmadan,
Denizde cesurluğum yok.
Gözlerine dalıp dalıp yüreğinin kıyısına vuracağım.
Cemre gibi yerleştin içime,
Kışı geçirdim sen deminde,
soluğuma değen güneşin bir ayrılığını işitiyorum baharlardan.
Yağmurun kızgınlığını çekiyorum incelen karanlıklarda,
Sen diyorum sen,
Simsiyah uzaklarda.
Gidilmez yollarında, çiselenip buhar olmuş gözyaşlarında.
Yıprandığım bekleyişlerimden ümit ediyorum seni.
Lakin beni susmak gerektirdi onca kalabalık.
İnce bir yüreğin işi değildi bu noksanlık,
Yalnız bir kül değildi çalı çırpının üzerinde salınan rüzgârda.
Kalbimin teminatıydı bunca tesadüfler.
Bunca yokoluşlarım,
Hayatta eksilttiğim varlığımı,
Eskiyen tesellilerimi,
Harcadığım güllerimi günlerine,
Adına dediğim güzelliklerimdi...