Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
YÜREK SESİN HİÇ SUSMASIN ÜSTADIM AYAKTA ALKIŞLIYORUM YÜREĞİNİ NAKIŞ NAKIŞ DİZELERİNİ SELAM VE SEVGİLERİMLE..
Değerli üstadım her satırı sitem eleştiri yüklkü güzel bir şiir okudum o gönlünü ve kalemini kutluyorum saygılarımla
DEĞERLİ ÜSTADIM YİNE KALEMİNİ KONUŞTURMUŞSUN O HAYKIRIŞLARINA ORTAK OLAN KALEMİN VAR OLSUN KUTLUYORUM
Harikasınız
Çok güzeldi yüreğinize sağlık
Saygılar usta kaleminize.
Yeni yılınız kutlu olsun, nice nice mutlu yıllara...'
Karamanlı Âşık Çağlari
Haklı davamızda, haklı ve aydın endişesi ve kızgınlığı ile, daha doğrusu bir memleket evladı olarak bütün bu olup bitenlere kayıtsız kalamayan bir ruh haliyle mükemmel ve anlamlı bir çalışma koymuşsunuz ortaya,...Üstad'ım, bu duyarlılğınızı ve güzel şiirinizi saygıyla selamlıyorum... Güneri Yıldız
Son günlerde okuduğum en güzel şiirlerden biriydi.Sosyal içerikli,duygulu şiiriniz için teşekkür ediyorum.Tebrikler ve 10 puan.
Ulu bir çınardan on yaprak düştü.
Kara zulüm geldi,ak toprak düştü.
Mert sofralarında puşta hak düştü.
Yanıyor yüreğim,ah ulan ah be..!
Amacınız bütünlüğü bölmek mi?
Al bayrak üstüne kara çalmak mı?
Ölüm vız gelir lan.Şehit olmak mı?
Hoş gelsin şehadet,küsmem,günah be..!
Polis vuran,asker vuran şerefsiz.
Bebeleri kanla saran şerefsiz.
Türk'ü Kürt'ü ayrı gören şerefsiz.
Tuh,seni besleyen soysuza tuh be..!
Türk-Kürt-Avşar-Çerkez,Yörük,Dadaşı,
Saysam bitmez,hep Cüce'nin gardaşı.
Omuzlar üstünde şehit naaşı,
Gördükçe ben sana diyorum yuh be.
Tebrikler! Tüm İslam alemi birlik olmalı ve birbirimizi çok sevmeliyiz! Ayrımcılık! Irkçılık yapmamalıyız! Tek bir güç olmalıyız! Birleşik İslam Devletleri tek amacımız olmalı! Ve bu anlamda toplumu aydınlatmalı vede çalışmalıyız! Saygılarım ile! Tam puan!
ilk önce çok güzl olmuş demeden geçemiyecem hayatımda kalemi konuşturan çok az ve bir o kadar da usta şair tanıdım bu önemli listeye sizi gibi usta bir şair daha eklendi
Kutlarım Eyüp bey. Bir lanet de benden.+10
EŞKİYA DÖLÜ
O dağları size mezar etmezsek
Kökünü kazıyan hızar etmezsek
Leşinizi kurda pazar etmezsek
Diyerek and içtik eşkıya dölü
Sığındığın inde basar, boğarız
Tepene ecelin olur yağarız
Bir ölür bin kez yine doğarız
Diyerek and içtik eşkıya dölü
Yok edip sürünü, sefil itini
Patlatırız senin kanlı bitini
Yedi düvelini, doğu-batını
Diyerek and içtik eşkıya dölü
Ayrık otlarını beller, sökeriz
Nankör gırtlağına kinle çökeriz
Dişlerini tek tek kırar dökeriz
Diyerek and içtik eşkıya dölü
Ne sandın Türkü sen, tanıyacaksın
Oluk oluk akıp kanayacaksın
Bu günü daha çok arayacaksın
Diyerek and içtik eşkıya dölü
Mücella Pakdemir
'Namı CÜCE lakin gönlü YÜCE can dost. Vatan hainlerinin tarifini de yaptığın ve LANET okuduğun bu it soylulara söylenecek çok şey var ama edep ancak bu kadarına musade ediyor.Gönlüne Kalemine Yüreğine sağlık.tebrikler ediyorum ismail TIKIROĞLU'
Rumuz: tıkıroğlu1071
Bu şiir ile ilgili 15 tane yorum bulunmakta