Adın yoksa hem kolay hem de zordur yaşamak,
Kadınsan, seninki yaşamak değil bir yaşamı harcamak.
Ağlayarak geldiğimiz dünyada birileri bizi hala ağlatıyor,
Ağlatmasa da sevgiye boğarken içimizi kanatıyor.
Kadının sefilliği ya tiyatroda sahnelenen “lüküs hayat” çakması,
Ya da diz boyu rezillikte bir sonraki acıya başı dimdik çıkması.
Peki, kim karar veriyor izlerken yaşayacağımız oyundaki rolümüze?
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
''Her kadın hayatının bir bölümünü budist olarak yaşar,Çünkü mutlaka bir öküze tapmışlığı vardır '' Gel de reddet asında şimdi, kaldırıp kafanı etrafa bir bak.
......Şiir güzel, İyi yakalamışsın şair dost, kutlarım.
zaten
adını koymadan yaşananların
yaşanıyorsa
yaşam,
adı yok ki sevdanın
ne umut kalır dağarcığında insanın
Ne gam
Ne de an..
erkek denen kazmaya.
valla ben hiç üstüme alınmadım...
kazma da en az erkek kadar gerekli...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta