Adın Yıldızdı.. Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Sürü -Çoban -Gök -Yıldızlar Yıllardır Sütlüce köyünün, çobanlığını yapıyordu. Tenhalığı,doğayı, hayvanları çok severdi, sık,sık, dağda geceler, yaz geldiğinde ise köye dönmeyi hiç istemezdi. Çıkınına ekmeğine katık olsun diye anasının hazırladığı domates, biber,soğan türünden kışsa bal, çökelek falan Allah ne verdiyse şükredip çıkardı yola Sürüsü ona,o da sürüsüne çok alışıktı, okumayı çok sevdiği için hikaye kitapları,eski gazeteleri almayı ihmal etmezdi,ha bir de dua kitabını. Korkusuzdu okuduğu dualarla yüreğini serin tutuyordu Ağustosun sonlarında bir gece çok yorgun olduğu için erkenden yatmayı düşündü. Evvelki gece gördüğü rüyayı anasına anlatmış o da, hayırdır oğul demişti. Azığını afiyetle yedi şükrünü duasını yaptı erkenden uyuyup hem dinlenmek hemde belki yine rüya görürüm diye başını minderinin üzerindeki keçeye koydu. Hava çok sıcaktı sürü de dağın eteklerine yayılmıştı,onlar da dağda gecelemeyi pek seviyorlardı. Çoban uyumaya çalışsa da,duyduğu bir fısıltıya, kulak kabartamadan edmedi. İki yıldız aralarında konuşuyorlardı -Ne olcak benim halim? gök artık bana çok kızıyor tutunamıyorum,Birgün,biliyorum çok yakın bir gün de, beni düşürecek. -Tasalanma kardeşim günümüz geldiğinde, hepimiz düşeceğiz sen yine de gökle iyi geçinmeye çalış. -Yaa nasıl iyi geçineyim kafasını bana takmış Ay,ın ilgisini kıskanıyor benden. Ortalık sakindi gökyüzü pırıl, pırıldı uzun süredir yağmur yağmıyordu. Ne çoban uyuyabiliyordu, ne de yıldızlar. Çoban,Ay'la Yıldızın aşkını biliyordu hayallere daldı,başını göğe doğru kaldırıp baktı.Yüzüne bir damla su düştü şaşırmıştı nasıl olurdu bi tane bile bulut yoktu ki. -Yoksa yağacak mı mübarek Aniden bir rüzgar çıktı,üzerindekileri uçurdu. -Oh biraz serinlerim belki böyle, böyle uyur kalırım dedi içinden. Sonra da aniden herşey allak, bullak oldu fırtına çıkmıştı,yağmur yağmaya başladı oldukça şiddetliydi fırtına da, kasırgaya dönüştü göz,gözü görmüyordu.Nerdeyse çobanı dağdan aşağı yuvarlayacaktı.Sürü bağrışıp kaçıyordu. Ötelerde bir yerlerde şimşekler çakıyordu. Nihayet gökteki Yıldız düştü,ama beraberinde bir yıldırımla birlikte çobanın başına düştüler. Canhıraş sesler çıkardı çoban,üzerinde uzun bir süre alevler ışıklar oynaşıp durdular sonra her yer yeniden karanlığa gömüldü. Sürü çobanlarının, çevresinde meleyip duruyordu,ölmüştü bunca yıllık güdücüleri. Fırtına da yağmur da dinmiş gece önceki sessizliğine bürünmüştü. Dağ kocaman heybetli bir dağdı O gece hem fırtına çıktı hem, Yağmur yağdı. Çoban, kız,dı. Adı Yıldızdı. 23 -Temmuz 2007 -Ankara.