Adım Yalnızlıktır, Bilirim

Adım yalnızlıktır, bilirim
Göçüp giden zamanlarımdan arta kalan
Aşk yolculuğumdan çöl havası eserken yüreğime
Yolumda divane çığırışları var
Kitaplar dolusu ağıtlar birikti gözlerimde
Ağlamaklılar
Terk etmiyorum gözlerimi

Adım yalnızlıktır, bilirim
Kışlarından kurtulamadı mevsimlerim bir türlü
Soğuk olan bakışlarından sesleniyorum
Dallarımda yas bitiyor her bahar
Hazan vurmuş bahçelerimi benim
İçinde saklı duruyorken eyvahlar!

Adım yalnızlıktır, bilirim
Kim bilir?
Göklerime kaygı bulutlarının çekildiğinde
Kuşlarla konuştuğumu
Ülkemin
Yanı başında ki mezar taşlarına karıştığımı
Sabah akşam sessiz sessiz ağlaştığımı
Kim bilir?

Adım yalnızlıktır, bilirim
Beklerken kapımda kardelenler, çiğdemler
Direnişin adımlarıyla yola vuracağım yüreğimi yeniden
Bürünerek aşkın ölümcül elbisesini
Leyla ve Mecnun, Ferhat ve Şirin gibi
Yalnızlığımı son bir defa güdeceğim.
Kim bilir ey aşkım! Belki sana geleceğim.