Adın Yalnızlık Olsun Şiiri - Muammer Özd ...

Serseri takılıyor duygularım artık.
Bilmiyorum ki hangi limana demirlesem,
Hangi rüzgara kafa tutsam senden uzakta,
Nerde kaldı sana uzanan ellerim,
Ve de senden başkasını görmeyen karanlık gözlerim?
Kıyamıyorum,kızamıyorum kimseye,
Bilmiyorum ki yaşamak hangi kuşun kanadında,
Nefes almak hangi uzak diyarlarda kayıp?

Umutlarımı sakladığım son kelebek de uçtu kollarımdan.
Târifi yok yalnızlığımın,
Çâresi yok kanayan yüreğimdeki yaranın.
Ah Sen! Nasıl yaptın bunu bana?
Nasıl da karanlıklara mahkûm ettin,
Alev alev yanan gözlerimi?

Ruhumu avuçlarına bırakmıştım.
Şimdi kanayan bir yürek,bedenimde,
Geceye tutsak bir çift ıslak göz,ellerimde...

Kara bir sevdanın en karası,
Güvercin kanadında beyazın en beyazı,
Kışa tutundu yüreğim,neylesin artık yazı.

Sönen bir mumun son çırpınışları gibiyim,
Umut değil nefret ekiyorum artık
Yüreğimde bıraktığın boşluğa.
Şimdi git,dönme sakın geriye!
Ölüme bir adım kala
Dokunma sakın ellerime...