Adın silinmez Şiiri - Derya Avşar

ölüm gölgesinde saklanmış
pustun postuna sarılmış
Pusudaydı hainler
yol boyu dönüp
arkasına baktı belki de!
belki de anlamıştı, biliyordu
arkasından ardı ardına
dizilen hain kurşunların
göğsüne isabet edeceğini

ah, bu İstanbul
İstanbul sokakları kanlıdır
ayak gitmez ki adımları kaydırır
gözleri kör oluyor insanın
o vakitsiz gidişlere

elleri kan kokuyor bu şehrin
kalleşçe arkada vurulur yiğidim
ah, kan deryasına boğulmuş denizler
yüzemez olur martılar
bulanıklaşır berrak sular
katledilmiş çınar ağaçları vardır
gölgeleri serin sularda kaybolmuş

Sen ölmedin yiğidim
hangi yaranın izi silinir ki?
yürüdüğün yollar tanır ayak izini
onurlu dik duruşunu
siper eder ak göğsünü
yarasına bastırır tütünü
acıyı tek solukta yutkunur
gülümser sevdiklerine
oyyy vurulduk yine
onurumuzun orta yerinde
bir garip yolcu muydun sen?

Veda etme
veda etmek yakışmaz yiğide
ölüm kuşanmış şu zamana inat
adın 'ölümsüzdür' diye yazılır
hangi kitap raflarında yok ki adın
hangi kalem yazmaz ki
kaftancıoğlu imzalı defteri
yelatan romanını var mı okumayan?

kim bilir bu kaçıncı kuşaktır
yolunu izliyor onurla, gururla
seni alkışlıyor
seni anıyor
seni idol edinmiş, dik yürümüş
zalimin zulmüne boyun eymemiş
her dikenli yola güller sermiş
baş kaldırmış
adı silinmemiş
Yüreklere ümiter ekmiş
Bir garip adam...

2 Nisan 2021

Derya Avşar