Adın Sensizlik Şiiri - Zafer Yılmaz 2

Adını sensizlik koydum ayrılığın.
Yokluğunun her gününü,
Bir nakış gibi işledim yüreğime
Sessizliğe büründüm yine
Gözyaşlarım düştü toprağa
Dalgalar sessizce kıyıya vururken
Yıldızlar saklandı mor bulutlar ardına
Rüzgar sustu, Ay yerine çakıldı.
Bir hüzün vardı bu gece
At, yüreğinden zalimi
Zorla seni sevmez
Senin olmaz O yürek
Giden geri gelmez
Umut gönülde tükenir
Hasret bu tende erir
Giden sevgili geri mi gelir
Diyordum kalbime.
Sen başka bir alemde
Yaşıyorsun keyfince
Ben sensizliğin yüküyle
Eriyorum sessizce
Seni ben uzakta değil,
Yüreğimde arıyorum.
Ay, Deniz, Rüzgar,
Yıldızlar ve Mor bulutlar
Bu geceye, sensizliğe şahit
Saçının bir teline razıyım.
Bu gece sabaha ermeden,dön;
Dayanamıyorum, yokluğuna.

Zafer YILMAZ 27.12.2009 02.00 Balıkesir.