Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Yalnızca bir haberdir ölüm, bizimle tanıştırılmadıkça. İstatistik değeri taşır şairin dediği gibi. Acısıyla karşılaştırılmadığımız sayılar, manzarası olmayan sayılar bir matematik kitabı kadar sıkıcıdır. Ölenlerin yüzde otuzu kadın, anlamı ne bunun. Yüzde otuzu çocuk anlamı ne bunun.
Ölüm empati kurabileceğimiz bir şey değildir. Parmağımız kesildi, düştük dizimiz kanadı. Öyleyse biri bıçaklandığında az çok kestirebiliriz acısını.
Gururu incinen birini anlarız. Aşık birini. Biz de aldık bu yaralardan.
Fakat hiç ölmedik. Ölen birinin yerine ne kadar istesek de koyamayız kendimizi. Bulanık bir hayali zorlarız belki.
Biz ölümü geride kalanlardan biliriz. Biz de geride kaldık çünkü. Geride kalanın acısıyla özdeşleşir kendi acımız.
Demek istiyorum ki sadece bir haber olmaktan çıkarılmadıkça ölüm, ölenlerin ölmeden hemen önce, kalanların geride kaldıktan sonra yaşadıkları keder bize onların gözlerinden ve sözlerinden verilmedikçe sayı değeri taşımaya devam edecekler. Zihnimiz istatistiksel işlemi yapıp geçecek.
Bizi duygusal açıdan uyaracak fotoğraflara, anlatımlara, tanıklıklara ihtiyacımız var.
Medya ne kadar yapıyor bunu?
Şairler ne kadar yapıyor?
Yazarlar ne kadar yapıyor?
Ve biz ne kadar bakıyoruz.
dizelerinizi birçok kişinin yapamadığı kadar birşeylere isyan edercesine cesurca kullanmanız çok hoş yüreğinize sağlık...
Ölenlerin ancak kafa hesabı kadar yer kapladıkları dünyanın bu hesabında bir gariplik olmalı değil mi...
Gariplik bulmalı hiç değilse birileri...
Sansasyonel temalar kadar, birilerine gönderme şiirler kadar okuyucu bulmalı hiç değilse savaşı ölümü ; insanı anlatan şiirler de...
'İnsan' yüreğine sevgiyle
Aynur Özbek Uluç
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta