Adın özlem Şiiri - Emine Betül Erdönmez

Adın özlem adın hasret adın sen
Kayboluşluğumun arfesinde arka sokaklarda
Tan yerinde doğan günün ilk ışıkları gibi
Geldin girdin hayatıma
Sormadın bile çalmadın kapımı
Ruhani bir huzurla buldum bende seni
Acıydı öfkeydi hayata karşı
Ama ama sen öylesine bir şeydin ki
Huzur güven bilmediğim bir şeydin
Ve kaldın öylesine hayatımda
Gün oldu sitemkar gün oldu kahır dolu
Özün sardı beni sıcaklığınla şevkatinle
Senin bende olmaman benim bir eksiğimdi
Uzaktın çok uzak
Ama bir nefes kadar yakındın
İçimin içindeydin her zaman
Engel değildi bize uzaklar
Sesin kulağımda sen karşımdaydın
Gülüm dediğinde gül bahçesi olurdu ruhum
Ben seni öyle sevmişim ki
Sen bile bilsen şaşar kalırsın
Seni beklemek uzun yıllarda
Seni özlemek bitmez yollarda
Geleceğin gün çok uzakta olsa
Beklerim bekledim bekleyeceğim…..