Bir zamanlar,
Gönlüme olmuştun yıldız.
Yaşama gücüm,
Ve umudum sendin yalnız.
Gönül tuşumdan sildim seni,
Çıkardım yüreğimden,
Ve yeni bir yol tuttum.
Ne demiştin?
Adın neydi?
Unuttum.
Ben, bir şey bilirim tek:
Ya, yaşamalı insan aşkı,
Doyasıya…
Ya, çıkarmalı onu gönlünden,
Seven yürek.
Işığımda sen yoksun,
Karanlığa gömüldün.
Çok yanılmışım meğer
Benim için sen,
O zamanlar, tomurcuk bir güldün.
Kapattım rüya kapılarımı,
Giremezsin.
Sildim seni kalbimden,
Giriş yolu yoktur.
Ateşin de yok, külün de,
İzin kalmadı bende,
Duygularımı bilemezsin.
Güneş, battı içimde,
Karanlıklarda kaldın.
Artık çok uzaklardayım,
Yol bulup gelemezsin.
Ben,
Yıllarca gönlümü avuttum.
Artık, sildim seni kalbimden.
Dur!
Gelme!
Ne demiştin?
Bilemem?
Adın neydi?
Unuttum.
18.Ekim.2013
Mehmet GÖKÇEN
Kayıt Tarihi : 20.10.2013 18:35:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!