Adın Neydi Şiiri - Ali Ulvi Borak

Soyunuyorum
Duygularımı itinayla koltuğun üzerine çıkarıyorum
Ve yanına geliyorum
Tenlerimiz birleşiyor
İçim acımıyor,kanamıyor
Acıyacak,kanayacak her şey koltukta
Kanayan içime değil koltuğa kanıyor
Defalarca öpüyorum seni
Ellerimiz buluşuyor en mahremde
Koltuk kan revan
Buz gibiyim
Sabah güneş daha yeni yeni doğarken gidiyorum
Koltuğu öylece bırakıyorum
Duygularımı şöyle bir silkeleyip
Yeniden giyiyorum
Geceyi unutuyorum
Adın neydi bilmiyor

(12/02/2002,İstanbul)