Adın Kül Olsun Şiiri - İrfan Erden

ADIN KÜL OLSUN

Ey hayat sen beni ne güldürdün 

Ne öldürdün 

Tekmil-i yalnızlığa hapsettin

Her şeyi azar azar verdin

Biranda alıp götürdün 

Siyah ve beyaz geldin bana

Ya hep ya hiçlik rüzgârınla

Ne şafağın ne tanyelin gördüm

Hep geceyi gösterdin bana

Ey Hayat Taşlar yağdırdın başıma 

Şimşekler dolusu öfkenle geldin 

Susuzluktan çatlayan dudaklarıma

Ak kefenler giydirdin

Şiire susayan susmayan kâğıtlara 

Yazdım yalın azlığımı

Şairliğimin tek suçlusuydu  

O buğulu bakışlar

Eskimeyen resimlerine bakıp

Son bir nefes daha 

Cigaramı içime çekerken 

Sakladım yaralarımı herkesten

Sensizlik acıtıyor canımı

Duramam artık bu şehirde

Özlemin bir yangın yeri

Giderken yakacağım bu şehri 

Ve tüm resimlerini de

İsyanımın son ateşiyle 

Adın kül olsun 

Sen tütme artık içimde...