Adın karanlık Şiiri - Ayhan Şenkulak

Uzun zaman oldu gideli
Unuttum yumuşaklığını ellerinin
Hayalin bile yoktu aylardır
Çıkıp geldin uykusuzluğumdan
Diktim gözlerimi tavana
Düşündüm tüm geçmişi
Unutmaya yüz tutmuşken herşeyi
Döndüm başa geri
Kapattım gözlerimi zorla
Bir süre düşündüm yüreğim ayakta
Hafif loş bir ışık
Düz değildin mazide
Ne yazık ki çok kırışık
Belki şimdi uyuyordun yatağında
Belki de nem vardı dudağında
Ben boşluğun tam ortasında
Sensizliği yaşıyordum yine yokluğunda
Adını kötüde olsa karanlık koydum
Görmediğim hissettiğimdin
Sabah ışıkla beraber kaybettiğimdin.