Adın imkânsıza yazılı

Gözlerde nem dudakta köz,
Gel gel beni esaretten çöz.
Sana ben,
Bana sen, ben- ben, sen, zaman koşturup giden.

Dur bak; bir anla,
Zaman dursun yanında,
Gece karası saçlar parlar, tarayan parmaklarda
İmkânsıza yazmak adını, utanma belasına,
Silmek uğruna tüm hatırayı,

Ürkek bakışların, zamanı sordu bana
Gözlerindeki nem, buğullanır
Ve esaret,
Yüreklere hançer saplar, acımasız bir masal başlar,
Varla, yok arası.

İmkânsıza yazılan her sevda
Kabuk kabuk, olsa’da
Ceylan'a esir düşmek, gidilen avda,
Gözler ışıldar, yakamoz tadında.
İmkânsıza yazılmış aşk tadı, belki göz göze gelmek,
Bir an gelir, ayrılık olmasa.

Sevda vakti, tut elimi,
Paylaşalım közümüzü
Silinir tüm anılar, dün ve evvelsi gün
Olur, olmadık duygular.

Gün gelir zamanı vururuz, bir kuytuda
Gözündeki nem'le boğulur belki,
Yahut dudaklarındaki köz; yakar zamanı.
Alınır, imkânsıza yazılan sevdanın intikamı.

Silinen sevdalar sevdanın uğruna; bir çırpıda,
Parmakların, saçlarını tararken, gözlerin nemli bakar,
Uğruna, her şeye değen sevda; bakışlarda bir olanak arar.
Utanma belası, yüreğini eline almak, zaman’a çatmak.
Bir dilek sin belki bir istek belki zaman sensin.

Adını imkânsıza yazmak, ya sen gel ya ben öleyim.
Adın; imkânsızda yazılı kalmasın.
Dün ne varsa usumda, sildim bugün bakışında.
Gözündeki nem, yakamoz tadında ışıldar…

Yüreği eline alıp, cehenneme girmek; seni öpmek,
Gelmezsen; adın imkânsızda yazılı kalsın…
Sen bir hoyrat sevdasın,
Bırak adın imkânsızda yazılı kalsın.
Bırak bu yürek birde sana yansın…