Bilmiyorum, belki de zaman,
milattan öncesi ve sonrası
sadece birer kelime,
günlerin yükü altında ezilen
bir anı arası gibi.
Adın hüzün, bir melodi,
dilin de belki paslı bir tel,
her nota düşer,
kalbimin derinlerine,
kırık dökük bir ev gibi,
bir odası hatırlatıyor bana,
yağmurlar altında sulandığımız.
Caddelerde yankılanan sesler,
kafalar kırılır, balyozlarla muşta,
belki de piramitler kadar kalabalık,
anılar arasında kaybolmuşuz,
dönüş yolculuğunda,
kaygılanmadan.
Ama yine de,
bir yerlerde yeniden doğar adımız,
tutkulu bir rüzgar gibi,
ve unuturuz kinimizi,
masum bir çocuk gibi,
sevinçle dans ederiz,
dört duvar arasında.
Fatih GündüzKayıt Tarihi : 17.4.2025 20:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!