Toprak kokar tenimiz, etten kemikten, aciz kuluz
Sen Ankara ol, ben İzmir, ikimiz bir İstanbul'uz.!
Hazana düştü kır çiçekleri, dağların ardı kardı
Ne zaman düşsen aklıma adın gurbet kokardı.
Yağmurlara astım gözyaşlarımı dön de bak!
Gözlerimde sensiz sönen bu kaçıncı şafak?
Şimdi yüreğimi duman duman bir alev sardı
Ne zaman düşsen aklıma adın gurbet kokardı.
Dardı bu çıkmaz sevdanın sarp yolları dardı
Ümidim taneleri dökülmüş bir başak kadardı
Benim ayaklarımda kum, üstümde çöl yanığı,
Ne zaman gözlerimi yumsam adın gurbet kokardı.
Kayıt Tarihi : 24.1.2017 10:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kaç şafak daha demek,
Seni beklemek...
Dayanılmazlığın en demlenmiş saatlerinde yazıyorum...
Öyle uzun zaman oldu ki,
Yüreğimin şehirlerinde,
Yağmursuz bir zamanın
Kaldırım taşlarını adımlamayalı...
Şimdi,
Bir yudum huzura inat,
Daha bir yorgun, daha bir kederli,
Üşüyorum bu sıcacık şehirde...
Bana kendi şehirlerimi,
Bana düşlerimi,
Bana, beni versene gurbet, geri...
Ne güzelsin sen gurbet,
Ne güzelsin şiir...
Ne güzel şair...
Ömrünüze, gönlünüze bereket...
Saygımla...
TÜM YORUMLAR (1)