Adın Güneşlenir Mahallemize

Kaç tende hasret kaldım resmi gülüşlere.
Kalbim ise sıkışık bir kadın güneşine.
Kelimeler seni heceler tan yerinde sevda ile.
Öyle ki bir seni ister ellerim yüreğinde.

Saçak altı gölgeler güneşlenir bedenime.
Geceler, gündüzler, bütün tarifeler,
Bir bende noktalanır.

Gökyüzünden ırak gözlerinde sıcak,
Bir adında tutsak faili kaçak güneşim.
Kaç perde arkası yansıması yüzüme vuran,
Çizgisel gönül hecesi gözlerim...

Ve ellerim ellerinde çaresiz kimliğim.
Bir kaç sabah daha günüme doğar mısın?
Bilmiyorum...
Ve bir kaç gece daha bedenimi sarar mısın?
Bilmiyorum...

Sahte güneşler varmış eskiden.
Sahte bedenleri ısıtırmış farklı zamanlarda.
Gece yarısı sana ulaşmak varmış.
Kalbimizi ısıtmak çevremizi halkalamak,
Aşk işte o zaman aşkmış!

Bir güneşi kadına sığdırmak,
Bir güneşi adına yakıştırmak,
Bin yılda bir kere yazılırmış..

Adın güneşlenir mahallemize.
İçinde barınan umutlar,
Birlikte oturduğumuz banklar,
Karanlıkta kaldı bende.

Malum bir çare mahzun sebeplerde.
Gözlerime kaçar yoksunluğun her bir zerrede.
Lakin ne bir zerre koparır ne de bir celse.
Beni infazı olmayan bir yolculukta düşle...

Adın şekillenir duvar örgülü bahçelerimize,
Öyle ki bir sen güneş bir sen kadın,
Senden başka çarem yok işte, yok işte...