Adın Gönül Şiiri - Mehmet Cihat Üstün

Gururdan dağlar kursan sevda aleminde
Ve kirpiklerinden kibir sızsa ne çıkar!
Bir kere sevdim seni.
Ne olur!
Kıvılcım gizleyen gözlerinle
Bak bir kez mahcup yüzüme.
Gözyaşlarıma mezar olmuş ellerimi
Tut artık!
Oysa bir rüya olmak isterdim.
Gözlerinde bir gamzenin dirilişi olmak…
Aşkı Mecnundan ödünç alalı
Leyla’yı hep sen de gördüm.
İstemedim girmesin penceremden
Kokunu getirmeyen rüzgar.
Dağlara mezar olsun sensiz gelecek bahar.

Ey sevgili!
Kalbini rehin almışken sevdam,
Nereye gidersen git.
Dudaklarımdan izler yaşayan gözlerinle,
Nereye bakarsan bak.
Bakışlarının taçlandığı yerde,
Bil ki, beni göreceksin.
Güllerin dilini bilmesen de
Muradın bir kuşun kanadında olmasa da,
Hicran tadında bir tutam gözyaşı,
Bir aşkın tadı ile kalbine dolmasa da
Adın gönül ya!
Taş kalpli olsan ne yazar…