Adın gibi Şiiri - İsmail Uzun 2

Seni severken mutluydum,
Artık sevme diyorsun,
Sevemiyorum…
Ama bu mutsuzum demek değil,
Seni göremiyorsam, gözlerinde efkarlanamıyorsam ne çıkar?
Senin adını Emel koymuştum,
Her şey senin içindi,
Sana dairdi şiirlerim,
Seni istiyordum su gibi,
Gönlüme serpmek için,
Seni istiyordum kendime,
Gönlünü gönlüme istiyordum,
Adın gibi yani…

Sohbet edemeyince bir gün,
Bir eksiklik oluyordu yüreğimde,
Akan ırmak durur mu canım,
Duruyordu ırmaklarım,
Nisan yağmursuz geçer mi?
Bu kuraklığı senden bilirim.
Adın Neşe’ydi senin
Herkese bir parça mutluluktun,
Karamsarlar sende neşe bulurdu,
Güldürürdün mutsuzları,
Bak şimdi gülecek derdin,
İçlerinde bir ben nasipsiz,
İçlerinde bir ben talihsiz,
Gülmeyen yüzümün sebebisin,
Neşesizliğimi senden bilirim.
Bende seninle neşelenecektim, neşemdin,
Adın gibi yani…

Senin için yollara düştüm,
Her gün sana attım adımlarımı,
Sana doğru geldim,
Sana geldim,
Bir umutla kapında idim,
Canım diyerek fethettin,
İçimdeki denizler dalgalandı,
Yüreğim mağma gibi,
Yaktıkça yaktı beni.
Adını Duygu koydum.
Aşkı sende bulduysam,
Kahve gözlerinde kaybolursam, senden bilirim.
Benimde duygum olasın diye,
Benimle duygulanasın diye,
Benimdin, duygumdun,
Adın gibi yani…

Uzun gecelerim sensiz geçmez ki,
Kalem sensiz yazmıyor,
Karanlıkta bir ışık olsan yine,
Yüreğindeki sesin sustuğu anda,
Hiçbir şey yapamayıp, kaldığında,
Yürekler kor olup yandığında,
Ne güzel olurdun…

Adına Seher dedim,
Geçmeyen geceleri senden bilirim,
Bırakmasan, kalsan yüreğimde,
Bir yerde bana ver, yüreğinin bir köşesinde,
Saçlarını yine benim için dağıt,

Bir gece ansızın,
Bir gecenin sonunda,
Bir seher vakti öylesine çıkıp gelsen,
Adın gibi yani…