Adın Geçti Şiiri - Eray Bayındır

Adın geçti yine.
Bir dost sohbetinde.
Yüzün geldi gözlerimin önüne.
Buruk bir gülümseme kapladı tüm bedenimi.

Gözlerimi kapattım.
Aylarca, yıllarca kapattım.
Kafamın içinde bir orkestra çınladı.
Kemanlar, flütler, davullar, ziller.
Hepsi seni söyledi.
Çaresiz gözlerimin içine baka baka,
Seni söylediler.
Göz göre göre aldılar seni.
Gözler önüne serdiler sensizliği.

Sonra ağladım.
Nehirlerce, ırmaklarca ağladım.
Bir fırtına koptu.
Ellerin dedi.
O da tuttu ellerini söyledi.
Sıcacık avuçların,
Uzun ince parmakların.
Yine senden bahsetti.
Sustum.
Ölü bir kedi gibi sustum.
Kurtlar kemirdi suskunluğumu.
İrinler aktı suskun bedenimden.

Fırtınam dindi, yangınlar başladı.
O bitti depremler.
Şu doğal olmayan afetler var ya.
Şu sensizlik,
Yıllarca bırakmadı yakamı.
Sonra sustu orkestra.
Ağlamam kesildi, afetler bitti.

Seni gördüm karşımda.
Sesin orkestra oldu.
Yürüyüşün deprem.
Bakışların yangın.
Korktum,
Karşına çıkmaktan korktum.
Gözlerimi açtım sonra.

Adın geçti yine bir dost sohbetinde.
Yüzün geldi gözlerimin önüne.
Buruk bir gülümseme kapladı tüm bedenimi.

Neyin var? Dediler.
Hiç. Dedim.
Hiç.