Adın Geçmese De Bu Şiirde

bi gün
kendimi sevmeye başladığımda
yaşattığın acılar da eriyecek...

biliyorum
izi kalacak o yaraların
fakat iyileşecek...
nefes almanın
özgürlüğüne adım adım koşacağım,
belki seni unutamayacağım
ama.../
sensiz yaşamanın imkansız olmadığını
içimi çeke çeke öğreneceğim,
ve tutunacağım yağmur sonraları gökkuşağına....

öyle bir alışacağım ki yalnızlığa!
çıkıp gelsen dahi gözüm görmeyecek,
öyle bir alışacağım ki karanlığa!
güneş olup ısıtsan da istemeyeceğim,
bu defa bırak beni ne olur
sensizliğin keyfini sindire sindire sürmek istiyorum...

biliyor musun?
artık sonbaharlara da küsmeyeceğim
yaprak-yaprak dökülsem de hazanlarda,
yeni baştan filizleneceğim düştüğüm yerden.
ve hiçbir şeyi atmayacağım içime
çıkaracağım içimdeki karaları,
öyle bir tutunacağım ki hayata sen bile şaşıracaksın...

anlayacağın
takmayacağım sensizliği,
kırdığın yerden
bir daha kırılmayacağım,
yeniden başlayacağım hayata...
karanlığa bir sözüm var
bir daha bir damla gözyaşım akmayacak diye
sözümü tutacağım yıldızlar şahidim olsun ki...

ardından
çizikler çekeceğim geçmişime,
artılar ekleyeceğim geleceğime,
seni düşünmekle geçirmeyeceğim ömrümü,
kendimi yıpratmaktan da yoruldum
artık bildiğim mavilere koşacağım sensiz...

bil ki
tepeden tırnağa yansa da içim
esrik düşüncelerle kendimden geçsem de o biçim
ben yine sensizliğe 'merhaba' diyeceğim
adın geçmese de bu şiirde...

(Polat Tek)
17 Eylül 2016