Adın Geçer Şiiri - Adem Çakır 2

Her nazarın bir ok olup, saplanırken bağrıma
İnsaf et; insan ecel şerbetini, bir kere içer
Yaram yârim olmuşken, bana tabibi lokman sorma
Gün olur devran döner, bu onulmaz yaram da geçer
Sanma ki; hep beyhude, kalacak bu söz
An gelir, bu delişmen gönlüme de, sözüm geçer
Hep Kapı eşiğine, el pençe, bekleyecek değil ya bu geda
Bir gün Azad olur; geçilmez sandığın, kapından da geçer
Seni severken; sanki, senden izin mi aldı ki?
Firar eder bir gün senden de geçer
Ne zaman ki dilim, ayrılıklardan bir beyit okur
Faslı aşkın babından besmeleyle geçer
Hayali fikrim; umut tezgahında, ilmek ilmek gözlerini dokurken
İstisnasız; bir Leyla, bir Aslı bir de senin adın geçer
Onulmaz bir hastalık gibi, düçar olsam da hasretine
Firkati narınla, bu kifayetsiz ömür de geçer
Sevdası büyük olanın, imtihanı da büyük olur derler âşıklar
Belayı aşkın beni; Mansur gibi, dara çeker
Bir melamet hırkası biçilir de sırtıma
Sevdana talip olduğum günden beri; başımdan bin türlü bela da geçer
Hani güldüğün zaman..
Bir anı seyyale; görünür ya aşkımın kör kuyusu, gamzelerin..
O an hiç bitmesin isterim, lakin o kutlu an da geçer
Ne ağır bir sevda ki, bu fakir takat yetiremez desem
Çıkarılmaz bir perçin gibi sevdan, kalbimi deler de geçer
Ne zaman ki seni düşünsem, alabildiğince uçsuz bucaksız mavilerini
Usanırım bu fani âlemden, gönlüm bu fenadan da geçer
İmrensem sahibinden kaçan, firari bir köleye
Ebedi bir ahd ile sana verdiğim sözüm, aklımdan geçer