Adın Feriha Şiiri - Saliha Öcal

Gözlerim pınar,gönlüm durmadan kanayan yara
Döndükçe dolanıyor makarayı sarıyordu başa.
Çorap söküğü gibi geçiyor ömrüm umutlar kara
Saatler buluyordu ordan oraya dolanman daima
Bahtiyarlık arıyordum çırayla ,gözlerse âmâ...

Kendime telkin ve teskin duamdan sonra.
Bekle diyordu bana art arda gördüğüm rüya.
Hakikati bilenlerin samimiyetle elleri arşta.
Bir pazar günü tevafuk tecelli rastladım ona.
Hayırlı pazarla dendi,hayr diledi bana.

Benden bir ben gördüm karanlık sokakta.
Fener aradım üstüm başımda yakarım yola.
Simasını gördüm hayal meyal tuttum hafızada
Üç gün sonra geldi uykudan uyandım hızlıca.
Bende konuşmak istiyorum,emin bir edayla

Her geçen zaman hayranlığım hat safhada.
Sorulara verdiği cevap aradığım candarda.
Hak,hakikat,örf,ilim ...dökülüyordu lisaninda .
Ey beklenen parçam var mıydın bu dünyada.
Mevlanın İhsan eylediği yer aldın hep duamda.

Aynı dili konuşurduk göz ve zihin şaşkınlıkta.
İkimizde aynı yerde bekliyorduk büyük heyecanla...
Fark ettimki hamd ve şükür her konuşmada.
Tüm yollar sana çıkıyordu bekledim seni yıllarca
Alma vebalimi sevdim seni vazgeçmem bir daha.

Sana gelmek için parkurları geçtim çabamla.
Zafer kazandım kutluyorum senle olma adına.
Semada alçaktan yükseğe kanatlardayim ey Feriha .
Denizde özgürce raks ediyorum durgun dalgalarla .
İstesemde istemesemde bırakamam Seni asla.

30.12.2024 Van/Edremit.