Adın bende saklı... Şiiri - Mehmet Ziya

Şimdi muzdarip bir sürgün vakti zaman, her meçhule,
Dönüş yok, bu son meçhulden,
Beynimin en kılcal damarlarını tarumar ediyorum,
Anılar, pimi çekilmiş birer bomba oluyor beynimde, her saniye patlayan,
Nasıl özlemişim seni,
Bugün, sanki gidişinin beş bininci gecesi gibi,
Hasretin katledilmiş uykularımı koynuna alırken,
Yaklaştıkça, yaklaştığından ayrı kalmanın acısı çöküyor her yerime,
Beynim elveda derken,
Yüreğim yıldırım hızı ile sana firar ediyor,
İsyan şarkıları dilleniyor dimağımda,
Yıldızları sayıyorum aralıklı pencereden, teker teker,
Hepsi senin farklı bir halin gibi,
Senden ne kadar çok olursa, o kadar iyi,
Sen gelince, içimde ağlayan bütün çocuklar susuyor,
Seni dinlemek için…
Sen ise mezarlık gibi sessizsin,
Her başlangıcın bir bitişi olduğunu,
Sonsuzluğunda bir sonu olduğunu bilmiyor musun?
Senle başlayacak daha nice geceler var,
Sürgün yerinde vurgun yiyecek melankolikler,
Fecre kadar yüz bin kere öleceğim belki de,
Ama,
Bu sevdadan hiç pişmanlık olmayacak gönlümde,
Seher rüzgârı gül kokuları ile gelip verirken uykularımı,
Bal dudaklarında ki ateşi söndürmek için,
Süveydaya doğru dolu dizgin bir atlı koşacak,
Benimse yüzümde bir tebessüm olacak,
Senin geldiğini görerek iç çekeceğim,
Ben gittiğim meçhulden belki de dönemeyeceğim...