Adın Batsın İstanbul Şiiri - Umut Umur

Akşam çöktü yine,
Adı batasıca istabula,
Hayallerin katili,
Kötülerin sevgilisi.

En çokta akşamları
Efkâr basıyor bedenimi.
Belkide düşünceler
Istrahate çekildiği için.

Yaşanmışların ve
Yaşanmamışların,
Pişmanlıkları ile
Yaşıyorum akşamı.

Derdimi anlatacak
Kimseyi bulamıyorum.
Yüzümü kapatıp, sadece
Ağlıyorum çaresizliğime..

Tuttum yine kimsesizlerin,
Mekânı olan, meyhanenin yolunu.
Açtım şişeyi içiyorum,
Şerefsizliğin şerefine.

Ne dertlerimi unutacak
Kadar sarhoş oluyorum.
Nede avunacak kadar
Keyif alabiliyorum..

İçimde ukte kaldı,
Hasret kokan cümleler.
Haykıramadım içimde
Biriktirdiğim duygularımı.

Sevginin ve gerçeklerin
Şehiri olarak anlatılırdı,
Meğer sonu hüsranlarla
Biten bir öyküymüş İSTANBUL

Taşı'na ve toprağı'na
Altın şehir demişler.
Halbuki ne taşı altın,
Nede toprağı.

Oysa hayallerim vardı,
Hepsini gerçekleştirip,
Amaçlarıma ulaşacaktım,
Bu kahpe şehire inat.

Ama yenildim işte
Bu acımasız, zalim
Kimsenin gözyaşına
Bakmayan lanet şehire.

Gençliğimi, sevdiğimi aldın.
Benliğimi,beklentilerimi çaldın,
Hayallerimi yuttun,
Adın batsın İSTANBUL..