Aklının özgürlüğü sürgü, kilit tanımaz.
Bırak gün yanından geçip gitsin namerdin.
Kavganda öğrendim sen.
Onurlu yaşamayı.
Uçamazken koşmayı,
Koşamazsam, yürümeyi.
Yürüyemezken sürünerek menzile varmayı
Her yargının ardından küllerinden doğmayı.
Zemheri vurgununu dize getiren .
Dallarda yediveren baharın kendisin sen.
31.01.2020
10:52
Kayıt Tarihi : 31.1.2020 21:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
(Memleketimin ilk mizah öyküleri kadın yazarı, dürüstlüğü,cesareti, aydınlık fikri cana nefer, yolum, yoldaşım Ayça ÖZTORUN'a adadığımdır)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!