Adın Annem
İçine attığı her hüznü yüzüne çizgi olan kadın.
Zaman zor yaşanırdı,hayat zordu.
Belkide bütün yaralarına inat olsun diye,ilaç olsun diye yoldaş bildin beni
Yüküne yük ekledin aldın kucağına.
Her şeyi göze aldın.
Çiçeğin oldu bebeğin,bütün mutluluk hayallerini adadın.
İlk günden mürüvetini gördün düşlerinde,sakındın.
Öyle öper,öyle sarardın ki anne
O an dünya yıkılsa yara almazdım.
En güvenli yerde çarpardı kalbim çünkü,en sevgi dolu.
Ya çizgilerin anne
Öpülesi yeşil gözlerinin dört tarafında.
Bilirim feda ettiğin ömrünün milyonlarca katı öpsem,
Sıcacık sarmalayıp ayrılmasam yanından
Sağlığının önünde siper olsam hastalıklara
Hatta canımı sersem ödeyemem hakkını.
Üzdüm helal dedin
Kırdım helal dedin
Uykusuz bıraktım,gözyaşını akıttım helal dedin.
Bende diyorum ki anne
Hakkını helal et.
Sonsuz sevgini,en güzel gülümsemeni,en tatlı düşlerini,sımsıcak kucağını
Yüreğinin bana ayırdığın en güzel köşesini,hatta tamamını.
Yerin dolmayacak hiçbir sevgiyle.
Artık büyüsemde,titriyor hala tazecik yüreğin
Farkındasın sen gibi ilaç olmaz kimse.
Nerede çarpsada yüreğin
Bütün ışıltılar yoldaşın olsun annem.
Ben paha biçemedim,mutluluğun en büyüğünü dengeleyemedim sende.
Daha benliğimde bile tarifin yokken
Yüreğin nasıl dökülürdü yüreğimden sözlere,bilemedim.
Adın anneydi,melekti,çiçekti
Boşa değildi ayaklarının altına serilen cennet.
Kocaman yürek.
Sardıkça kovdun başımdan kibiri,derdi
Sardıkça ısıttın
ve ben her yaslandığımda
Orda,o yüreğinin en güzel köşesinde hala bebektim,hissettim.
Pamuk bile taştı yanında
Kar gibi beyazdı sevgin,ayazsız
Bu sevgiyi en temiz servet bildim bende,en çıkarsız.
İşte bu yüzden örnek bildim seni.
Hiçbir şeyle övünmedim
Hiçbir şekilde üstün değildim kimseden
Nasıl konuşuyorsa herkes
Benim cümlelerimde aynıydı,ne uzun ne daha kısa.
İyiliğinde kötülüğünde önce kendime olduğunu anladım
Aynı hatayı yaptığımda anladım kırıldıklarımı
Senin gibi gülümsedim tabiata
Zerre karşılıksız sevdim,yüreğimi serdim
ve elimi uzattım tutunsunlar diye
Dinledim seni
Dinledikçe aldım en içten selamı, sevgiyi.
Aynaya yansıyan dürüst oldum
Az çok örnek oldum
İnsan oldum
Bir nineye gülümsedim duasını alır oldum
NE GÜZEL,BİR MELEĞİN BEBEĞİ OLDUM.
Es başımda annem
Kavuran yaz sıcağında söğüt gölgesi yüreğinle
Varlığın tabiatı rengarenk boyuyorken gözlerimde
Bütün güzelliklerin kat kat fazlası bulsun
Gülümsemeyle selamlasın hayat senide.
Adın sevgi çünkü
Adın melek
Adın şefkat
Adın cennetin en layık konuğu
Adın ANNE
Adın ANNEM.
Kayıt Tarihi : 4.4.2007 17:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Anneme duygularımı tam anlamıyla ifade edemiyordum.Bu şiirim ona sevgimi anlatacak.
![Zehra Tokuc](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/04/04/adin-annem.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!