Ateşden gömlek giydim
Yanmadım
Buz denizinin içine düşdüm
Donmadım
Kırık camlar üzerinde yürüdüm
Ama kanım akmadı
O güzel adın S.....
Gelince aklıma
Başlar gömleğim yanmaya
Donup kalırım ilk buluşduğumuz tranvay durağında
Oturup el salladığın sıra bank hala orada
Bizi bekler sanki yeniden buluşmaya
Adın aklıma gelince
Kanım akar, durmaz damarlarımda
Kar gibi eririm bir bahar sıcağında...
İlk içtiğimiz sütlü kahve gelir aklıma
Ellerim titrer,
Gücüm yetmez bir fincan tasını kaldırmaya
Nelere, nelere razı olmam ki
Seninle yeniden aynı durakda buluşmaya...
Mayıs 2016
Ekrem BaşaranKayıt Tarihi : 15.11.2016 00:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!