Adını aklımın odalarından birine verdim
Dökülmüş bir hastanenin bağışçıları gibi
Bende dökülmüştüm senden sonra
Adın kaldı bir yanıma
Hiç kimsenin dokunmasına
izin vermeyeceğim adın
Bilmiyorum kuş oldum bu aralar
Ama kanatlarımı bile çırpamıyorum
Yeryüzünde dolaşan bir kuş kadar
Tehlikede olan bir şeyler daha söyle bana
Kırılan kalbinden başka.
Şimdi yakıp gitmek vardı tüm anıları
Hangisinden başlayacağıma karar veremezdim
Ömür geçip giderdi
Bir ihtiyar olurdum
Senin adının olduğu bir odada
Dökülmüş bir hastanenin bağışçılarının koyduğu
Bende dökülmüş olurdum
Bir intihar olurdu adın dudaklarıma
Ömür geçip gitmiş olurdu
Sen ne yapmakta olurdun acaba
Ben ne olurdum o eskiyen dudaklarında?
Kayıt Tarihi : 15.2.2019 17:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Efe Can Doğan](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/02/15/adin-96.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!