Adımlarla Büyür Ümit Şiiri - Havliye Ecer

Soğuk olsa da en sevdiği yer
Ve kimsesiydi
Yalınayak gezdiği sakaklar…
Patislerle yamalı yıpranmış
Rengi solmuş bur pantolon
Ve incecik bir ceketin altına
Saklanmış bir tişört
Baştan aşağı pejmürde giyimli…
Garip, sokakların en garip
En yalnız, en kırık… En... En…
Ve en korkusuz yüreğini taşıyordu…
Her mevsimi sonbahardı
Her günü, sonbaharda dökülen bir yaprak
Her saat de rüzgarda taşınmaya hazır
Bir kum tanesi kadar esir düşmüş
Ve her saniye avucunda taşıdığı ümit
Attığı her küçük adımda büyüyen umut…
Öyle umut ki
Uzanıverir, bakıldığında
Mavi yolculuklara…
Bakışları kocaman
Umut dolu, küçük yüreklinin
Şehrin kaybolan caddeleri
Hep küçük yürek gibi koptu
Geçtiği yerlere bıraktı birer parça
Temiz kir kokuları
Kimse anlayamaz, Kimse anlayamaz
Şehirden görünmeyen,
Bir harabede yetişen
Büyük bakışlı, küçük yüreklime…

02-02-2009 Pazartesi