Adımlarımı sayma artık Şiiri - Hülya Çemçem

Adımlarımı sayma artık!
02 eylül 2009

Hiçbir şehir bu kadar yanlış olmamıştı,
Karabasan gibi… gecenin sesi…
Son rötuşlar yoksun sevdadan.
Şartlar sunuyor güya çaktırmadan,
Savaşlar sunduğu gibi…
Belki galibi ilan etti kendini,
Daha görmeden beyaz bayrağın teslimiyetini…

Küsesim geldi şiirlere (bunu önceden de yaşamıştım)
Yabancısı değildim hani bu karanlığın?
Ah… bilmiyorsun
Ne sevdalara mezar olan bu yürek,
Hortlak seslerini ayırt edemiyor artık!
Biçare değilim de;
Taşlar koyuyor adımlarımın önüne,
İnceden inceye koyulan,soğumuş şartlar.

Sesini sevdim önce ben…
Hala seviyorum…
Ama ne zaman duysam,
İç tellerim birbirine dolandı.
Sevmedim bunu…
Yapma diyemedim.
Susmalıydın
Susmadın…

Zaten korkarak atmıştım adımları
Başım hep arkada kalacaktı
Tutunarak yürümek…
Sakat kalırım ben bu şehirde…
Yorgunluğum dibe vurur.
Engellerim şahlanır
Göz pınarlarım kuruluğunu unutur…
Hedefim şaşar…
Ellerim kirlenir…
Ellerim kirlenir…
Ellerim…

Kanalize edilecekmiş bir aşk bana…
Yarım kalanları yaşatayım diye…
Gözlerim kimin gözleri?
Ellerim kimin?
Ben kimim?
Yoooook yok!
Daha şimdiden titredi adımlarım…
Sendelemeden,
Bir omuz daha aramadan
Yabancısı olduğum bu karanlığa elvedayı yakıştırmalı
Gidiyorum…
Geride cevaplanmamış işaretler bırakarak.
Alışmadan, savaşmadan,
Kaybolmadan…
Sende olgun aşklarınla başbaşasın..
Doğru! Hep tamamlanacak değil ya,
Öncekiler gibi
Bu da böyle yarım kalsın…