Adımlarım Değişti Şiiri - Murat Arif Boz ...

Adımlarım değişti benim
Ben eskiden böyle yürümezdim
Vitrin camlarından kendimi izleyerek
Balıkçı oltasını çekmeden gidemezdim
Topukları aşınırdı ayakkabılarımın
Ayaklarım hiç düz gitmezdi

Adımlarım değişti benim yürürken
Sık sık gökyüzüne bakardım
Yalnızlığımı görürdüm
Sonra birden üşürdüm
Ağlamak istercesine bir hüzün düşerdi içime
Bir yağmur damlası gibi serin
Tepemden aşağıya
Sarılır kendime
Ama hiç ağlayamazdım

Günler, karalanmış birer müsvette kağıdı gibi
Buruşturup çöpe atardım
Geceler soğuk yorganı olurdu yalnızlığımın
Kaçınılmaz, çekerdim üzarime,
Gözlerimi kapatır, dalardım mavi hayallere
Bir gün doğacak olan güneşime…
Doğarmıydı kim bilir…

Adımlarım değişti benim
Sen kalbime girdin gireli
Görür görmez tanıdım ellerini
Tıpkı güneş gibi parıldıyordu
Güneş gibi sıcaktı
Sanki kırk yıldır kokusunu duyduğum
Fakat dokunamadığım
Kayıp sevgilim
Sende farkettin değil mi?
Sana dokunur dokunmaz
Çözülüverdi buzları yüreğimin
Ne kadar da sıcakmış yüreğin.
Sen yokken ben bu karanlıklarda
Ne kadar da üşümüşüm sevgilim

Şimdi biliyormusun,
Adımlarım değişti benim sevgilim
Bu kadarda hafif olurmuymuş bu yürek
Her yürüdüğüm yolun sonunda
Sanki sen varmışcasına artık
Daha bir hızlı yürüyorum,
Yine bakıyorum gökyüzüne
Ama artık seni görüyorum
Adımlarım değişti benim sevgilim
Farkedebiliyorum,
Seni çok seviyorum,
Sevgilim!
Aşkım!
Bebeğim!