Adımlar/II Şiiri - Ali Gençay

Yalan, yalan üstüne
Yalan dolan üstüne
Öyle bir yaştayım ki
Kanmadım desem
Yalan olur, yalan üstüne

Düşüncelerdeyim
Saçlarım kadar dik
Üşümelerdeyim
Zemheriyi delikanlılık uğruna
Biz bitirdik
Üzerime düşme sevgilim
Titremelerim yokluğuna alışık
Bir yanımda bahar
Bir yanım kışlık
Uğruna ölmek mi
İyi ki ölmedim aşk için
Bu değil karşılık
İki ileri bir geri
Adımlarım ve ben
Karma karışık
Dudaklarımda yemin
Artık yok sövmelerde yakışık
Ölünce dürülür defter
Aşk, aşık
Günah sevaba karışık

Beyaz mı tenin
Yırtılmış sayfamdan
Yoksa buğday kavruğu mu
Burnuma kokan
Yüzüne vuran mor ışık
Sarılık mı bende ki hastalık
Vazgeçtim tüm inatlarımdan
Destur yok artık
Unuttum adım neydi
Adım bende unutkanlık

Uyumalı mı insanlar
Dünya denilen düzlük
Metrekaresi bir dolarlık mahşer
Savrulur tohumları şehvetin
İhanete gebe, her ekildiği yer
Hayat toz pembe sevgilim
Parmağıyla rahmini deşer
Ölüm, küf kokulu sevgilim
Kucağını açmış beni bekler
Benden ne bir çiçek
Ne de ışık saçan mücevher
Çırılçıplak bir ten
Yedi metre kefen ister
İnan sevgilim
Bakışlarından daha derin
İki metre gömüleceğim yer