Adımlar/I Şiiri - Ali Gençay

Her şey senle başladı
Adım, adım adımlandı
Seninle bitiği yerde
Ve her an aynı zamanı çağırdı
Mecalin tükendiği
Nefesin tıkandığı andı
Unutmadım, unutamam
Bahara benzeyen ferahlığını
Tek düzeler içindeki
Alelacele seni yudumlayışlarımı

Birden bir ıslık peydahlandı
İncecik dudaklarıma
Kan oturur göz kapaklarıma
Avuçlarımın terini
Sürdüğüm şehrin duvarlarına
İlanlar yapışmış
‘işte fırsat’
kalın punto tellallığında
Kaçırdım fırsatımı
Yok bilirim bir şans daha
Etten mahşer meydan
Uğuldayan seslerde yok haz
Nerdesin, kim var karşında

Yelelidir kadana atları
Arkasında top arabaları
Adım atsam askerlik gelir aklıma
Sol, sağ, kıta dur
Durdum hayatın tam ortasında
Ucundan sökülmeye başlamış hırkam
Bu uygun adım sevda yürüyüşü
Belimi kırsa bıkmam
Aha da sevda sana
Dillendim çocukça bilirim
Bu yolun sonu sana varsa
Yarın bayram olsa

Kalemim kırıldığında
Kim vardı deseler yanında
Sen de yoktum ama
Okudum ne yazmışsa
Deseler ki sen miydin sevda
İnkar et yalanla
Asarlar benim yerime yoksa
Uzun yola çıktı görmedim
Dudakları laldı duymadım
Meğer benmişim azığında
Çık yüreğin kaldırıyorsa
Haykır avazın çıkıyorsa
Onun mabedi, mezarı sevdasıydı
Asın beni de, gömün
Onun yanına