Adımlar... Şiiri - İbrahim Zarifoğlu

Ufuk batar
Buz tutar saçaklı evler.
Üşür ikindinin su perileri

Sonra yağmurlar döner sarı boyalı evlere.
Rahmete garkolur
Beyaz gönüller
İçlerini göremediğimiz evler..

Güneş eğilir kendine
Birlikte bir kızıl gül gibi eğilir zaman
dökülür gövdesinden sarı çile.

Güllerin bağrı yanar her ah çekişinde
değişir teninin asil rengi
Nerede dost bülbüller..

Mavzerlerin sesleri duyulur uzakta
Korkak/ kuytuya sinmiş bir cin bedeni asılır askıya
Işık zamanının yanında bir minik an dır.
vurulur böğründen.

Koklaşır uzaklarda yabancı iki kedi
Mevsimler dönmeden derin yatağından
Mavi çağlayandan sızı akar,kimseler görmez.
Sarkaçlar sarkar tarihi tutarak kollarından
Okunur ölüm fermanı
Bir bey uzanır kırmızı fayans döşeli havuza..

Şimdi gözler bir beden boyu ileride durur
Darağaçları kurulur her dehlizin aydınlığında
Sevginin armonisi tüter mi? .
Bilinmez bir gece yarısı hem sessiz
Üşüşür fırsatlar yaralı son kandilin üzerine.

Adımlar:
Bir ömür gibi yürüyen kaldırımları süsler.

Akıl/us
Parlayan bir yıldız gibi düşer ellerine.
Bedenine ve yüzüne
Islak ve sapsarı bir ruh gibi.

Ve titreyen ışık
Son mührünü vurur güne
Güneşe benzer ufukta bekleyen muştu.!

Kutlu bir çağrı rüzgârlardan önce eser durur.
Çoğalır sevdaya hasret yürekler..

/04..istanbul