Adımız sürgün Şiiri - Serhat Kulu

Yakılmış bir tarihin küllerinden savrulduk biz,
Tutuşan Avesta'nın sayfalarından
Sürgündü adımız,
Kalmamıştı hiç dünyada mekanımız...
Hep yabancısı olduk toprağın,
Yabancısı insanın...
Soluksuz bir hawardı sesimiz yankı oldu Laliş'te
Kaldık yırtılan yerinde haritaların...
Sözün bittiği yerdeydik, gayrı konuşan ölümdü,
Hiç sebebpsiz bir ferman asılı boynumuzda
Pusulasını şaşırmış bir tekneydik Nuh Tufanı'nda
Sinemizdeki zeytin karası değil, kılıç yarası
Bir kıyım artığıyız artık, adımız sürgün...
Adımız sürgün...